نماز قصرِ مقیم در فرض جهل به حکم

نوع مقاله : علمی پژوهشی

نویسنده

استادیار گروه حقوق اسلامی دانشگاه علوم قضایی و خدمات اداری و طلبه درس خارج فقه و اصول

چکیده

در همه مواردی که وظیفه مکلف، خواندن نماز به صورت چهار رکعتی است، ولی نماز را به صورت شکسته می‌خواند، چه جاهل به حکم یا موضوع و یا ناسی و یا عالم عامد باشد، نمازش باطل است. لکن برخی معتقدند که این حکم، یک استثنا دارد و آن کسی است که قصد اقامه ده روز در محلی را می‌کند. بنابراین اگر مقیم عشره از روی جهل به حکم به جای اینکه نماز را تمام بخواند، به صورت قصر به جا آورد، برخی از فقها معتقدند که نماز وی صحیح است. نگارنده مقاله نیز با بررسی ابعاد موضوع و استقصاء اقوالی ذیلِ استثنای مذکور و به تبعیت از برخی فقها، معتقد به صحت نماز بوده، بر این باور است که نیازی به اعاده نماز در وقت و قضای آن در خارج از وقت نیست. دلایل قول به صحت نماز، دو روایت است که روایت دوم به رغم صحت اسانید آن، واجد سه اشکال می‌باشد. لکن نویسنده با رد اشکالات روایت اول، معتقد به صحت نماز بوده و آن را مخصص حکم فوق می‌داند.
 

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

A Resident’s Shortened Prayer on the Assumption of Ignorance of Law

نویسنده [English]

  • saleh montazeri
Assistant Professor of Islamic Law and Jurisprudence University of Judicial Sciences and Administrative Services
چکیده [English]

In all cases where the mukallaf (obligee, obligator)’s duty is saying the prayer (offering prayers) in four rak''ats, but the mukallaf says the prayer qaṣr (offering prayers), (Shortened, Qaṣr Prayer (Arabic: صَلاةُ القَصر), whether he is ignorant of the law (Arabic: الجاهل بالحکم) or the facts (Arabic: الجاهل بالموضوع) or the forgetful (Nasi, forgetting, Arabic: الناسی) or the intentional conscious (Informed and aware, Arabic: العالم العامد), his prayer is void. But some believe that there is an exception to this rule and that is the person who intends to stay in an area for ten days; therefore, if the resident who intends ten days to stay, out of ignorance, performs the prayer in the form of a qaṣr instead of praying it completely, some jurists believe that his prayer is correct. The author of the article also believes in the validity of prayer by examining the dimensions of the subject and finding statements below the above-mentioned exception and following some jurists, and believes that there is no need to repeat the prayer in time and qaḍā out of time. The reasons for quoting (the opinion of) the correctness (validity) of prayer are two narrations that the second narration, despite the authenticity of the document and its evidence, has three problems. However, by rejecting the defects of the first narration'' problems, the author believes in the validity of the prayer and considers it as specification of the above ruling.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Prayer (aṣ-ṣalāh)
  • Full (complete
  • Tamām)
  • Qaṣr
  • Moqīm ol-ašarah (Arabic: مقیم عشری )
  • Validity
  • Muṣʽab ibn Umar