نوع مقاله : علمی پژوهشی

نویسندگان

1 طلبه سطح چهار، حوزه علمیه خراسان، مشهد، ایران.

2 استاد سطح چهار، حوزه علمیه خراسان، مشهد، ایران.

چکیده

در ادله شرعی اعم از آیات قرآن و روایات معصومان(ع) الفاظی وجود دارد که علما و اندیشمندان عرصه فقه در آن اختلاف دارند. یکی از این الفاظ، واژه پرکاربرد «عمد» است که اهمیت ویژه‌ای در فقه عبادات و معاملات خصوصاً فقه جزایی دارد. در اینکه آیا علم به حکم در تحقق معنای تعمد مدخلیت دارد یا نه، سه دیدگاه وجود دارد. بنابر یک دیدگاه، علم به حکم هیچ مدخلیتی در تحقق معنای عمد ندارد و در نتیجه، هم عالم به حکم و هم جاهل به آن، هر دو می‌توانند متعمد باشند. دیدگاه دیگر، علم به حکم را دخیل در معنای عمد می‌شمرد که بر اساس آن فقط عالم به حکم می‌تواند متعمد محسوب گردد. دیدگاه سوم این لفظ را فاقد ظهور در قصد مطلق و قصد ناشی از علم می‌داند و بنابر آن باید برای فهم معنای تعمد در ادله به قراین دیگر مراجعه کرد. این تحقیق در پاسخ به این سؤال که «نقش علم به حکم در تحقق معنای عمد در کتاب و سنت چیست؟» و با هدف فهم دقیق معنای تعمد در ادله و استنباط احکام مرتبط با فعل یا ترک تعمدی، با استفاده از شیوه گردآوری کتابخانه‌ای و روش توصیفی- تحلیلی به این نتیجه دست یافته‌است که واژه عمد در هیچ یک از این دو معنا ظهوری ندارد و به کمک قراین می‌توان به معنای دقیق آن پی برد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

The Role of Knowledge of the Legal Ruling in Determining the Meaning of Intent (Amd) in the Qur’an and the Sunnah

نویسندگان [English]

  • Shahaboddin Kazemi Golvardi 1
  • Muhammad-Javad Ansarian 2

1 Level Four Student of Seminary, Khorasan Seminary, Mashhad, Iran.

2 Lecturer of Advanced Levels (Level Four), Khorasan Seminary, Mashhad, Iran.

چکیده [English]

Within the religious proofs (adillah sharʿīyah), encompassing the verses of the Qur'an and the narrations from the Infallibles (pbut), there exist terms over which scholars and thinkers in the field of jurisprudence disagree. One such term is the frequently used word "ʿamd" (intent), which holds particular importance in the jurisprudence of acts of worship (ʿibādāt) and transactions (muʿāmalāt), especially in penal jurisprudence (al-fiqh al-jazāʾī). Regarding whether knowledge of the ruling plays a role in realizing the meaning of intentionality (taʿammud), three perspectives exist. According to one view, knowledge of the ruling plays no role in realizing the meaning of intentionality; consequently, both the one who knows the ruling (ʿālim) and the one who is ignorant of it (jāhil) can be considered intentional perpetrators (mutaʿammid). Another view considers knowledge of the ruling as integral to the meaning of intentionality, based on which only the one who knows the ruling can be considered intentional. A third perspective holds that this term lacks a clear indication (ẓuhūr) towards either absolute intentionality or intentionality derived from knowledge, and therefore, other contextual clues (qarāʾin) must be referred to for understanding the meaning of intentionality within the religious proofs. This research, in response to the question "What is the role of knowledge of the ruling in realizing the meaning of intentionality in the Book and the Sunnah?" and aiming to precisely understand the meaning of intentionality in the religious proofs and deduce the legal rulings related to intentional acts or omissions, utilizing a library collection method and a descriptive-analytical approach, has concluded that the word "amd" does not have a clear indication (ẓuhūr) in either of these two meanings, and its precise meaning can be discerned with the help of contextual clues.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Role of Knowledge in Intent (Amd)
  • Role of Knowledge in Intentionality (al-Taʿammud)
  • Contrast between Error (Khaṭaʾ) and Intent (Amd)
  • Contrast between Intent (Amd) and Ignorance (Jahl)
  1. قرآن کریم. (1372ش). (ترجمه محمدکاظم معزی). قم: انتشارات اسوه.

    1. ابن‌بابویه، محمد بن علی. (1363ش). من لا یحضره الفقیه. قم: مؤسسة النشر الإسلامی.
    2. ابن‌منظور، محمد بن مکرم. (بی‌تا). لسان العرب. بیروت: دار الفکر.
    3. انصاریان، حسین. (1383ش). قرآن کریم (ترجمه انصاریان). قم: سازمان اوقاف و امور خیریه، انتشارات اسوه.
    4. بحرانی، یوسف بن احمد. (1363ش). الحدائق الناضرة فی أحکام العترة الطاهرة. قم: مؤسسة النشر الإسلامی.
    5. جمعی از نویسندگان. (2000م). المنجد فی اللغة العربیة المعاصرة. بیروت: دار المشرق.
    6. حر عاملی، محمد بن حسن. (1416ق). تفصیل وسائل الشیعة إلی تحصیل مسائل الشریعة، قم: مؤسسة آل البیت(ع) لإحیاء التراث.
    7. حکیم، محسن. (1374ق). مستمسک العروة الوثقی. قم: دار التفسیر.
    8. حلی، ابن‌ادریس. (1410ق). السرائر الحاوی لتحریر الفتاوی. قم: مؤسسة النشر الإسلامی.
    9. حمیدی، محمدرضا. (1401ق). «نقش تعمد در ایجاد اضطرار و پیامدهای فقهی و حقوقی آن». دو فصلنامه تخصصی مطالعات فقه و اصول مذاهب. 5(1). ص157- 185. org/10.34785/j023.2022.008
    10. حمیری، نشوان بن سعید. (1420ق). شمس العلوم و دواء کلام العرب من الکلوم. دمشق: دار الفکر.
    11. خمینی‌، سید روح‌الله. (1392ش). الخلل فی الصلاة. تهران: مؤسسة تنظیم و نشر آثار الإمام الخمینی(ره).
    12. خویی، سید ابوالقاسم. (1418ق). موسوعة الإمام الخوئی. قم: مؤسسة إحیاء آثار الإمام الخوئی.
    13. راغب اصفهانی، حسین بن محمد. (1412ق). مفردات ألفاظ القرآن. بیروت: دار الشامیة.
    14. زمخشری، محمود بن عمر. (1399ق). أساس البلاغة. بیروت: دار صادر.
    15. شهید اول، محمد بن مکی. (1430ق). موسوعة الشهید الأول. قم: مکتب الإعلام الإسلامی.
    16. شهید ثانی، زین‌‌الدین بن علی. (1410ق). الروضة البهیة فی شرح اللمعة الدمشقیة. قم: مکتبة الداوری.
    17. صدر، محمد. (1430ق). ما وراء الفقه. بیروت: دار الأضواء.
    18. طوسی، محمد بن حسن. (1365ش). تهذیب الأحکام. تهران: دار الکتب الإسلامیة.
    19. طوسی، محمد بن حسن. (1387ق). المبسوط فی فقه الإمامیة. تهران: المکتبة المرتضویة.
    20. عراقی، ضیاء‌الدین.(1417ق). نهایة الأفکار. قم: مؤسسة النشر الإسلامی.
    21. عوازم القطیفی، مهدی. (1399ش). أحکام الخلل فی الصلاة، (تقریر أبحاث الشیخ الوحید الخراسانی). قم: مدرسة الإمام باقر العلوم.
    22. فیض، کاشانی محمد بن شاه‌مرتضی. (1383ش). الشافی فی العقائد و الأخلاق و الأحکام. تهران: لوح محفوظ.
    23. قرشی، علی‌اکبر. (1371ش). قاموس قرآن. تهران: دار الکتب الإسلامیة.
    24. کلینی، محمد بن یعقوب. (1363ش). الکافی. تهران: دار الکتب الإسلامیة.
    25. کلینی، محمد بن یعقوب. (1387ش). الکافی. قم: دار الحدیث.
    26. محمدی قائینی، محمد. عابدی‌پور، علیرضا. (1397ش). «بازخوانی ضابطه عمد در قصاص». پژهش‌های فقهی تا اجتهاد، 2(4)، ص21-42.
    27. هاشمی شاهرودی، محمود. (1423ق). قراءات فقهیة معاصرة. قم: مؤسسة دائرة معارف الفقه الإسلامی.